ಇಪ್ಪೆ ಮರ

ಬಾಲ್ಯದಲಿ ಎಷ್ಟು ಸಲ ನಿನ್ನೇರಿ ಆಡಿದರೂ

ಒಮ್ಮೆಯೂ ನೀ ಮುನಿಸ ತೋರಲಿಲ್ಲ

ಹೂವೊಲವ ಸಿಹಿಯುಣಿಸಿ ಮನ ತಣಿಸಿದಾ ಇಪ್ಪೆ

ಮರವೇ! ನೀ ಹೀಗೆ ಕೆಳ ಬಿದ್ದೆಯಲ್ಲ!

ನಿನ್ನೊಡಲ ಕುಡಿಯೇಕೆ ಚಿಗುರೊಡೆಯಲಿಲ್ಲ?

ಬೇರೆಲ್ಲ ನೆಲದಿಂದ ಬೇರಾಯಿತಲ್ಲ

ರಸ್ತೆಯಗಲಿಸಿ ನಿನ್ನ ನೆಲಕೆ ದೂಡುವ ಕ್ಷಣದಿ

ನೀನೇಕೆ ಚೀರಿ ಕೂಗಾಡಲಿಲ್ಲ?

ಬಿದ್ದರೂ ಕೆಳಗೆ ನೀನೊದ್ದಾಡುತಿಲ್ಲ

ಮೈತುಂಬ ಆ ಪಾಚಿ ಹಸಿರುಡಿಸಿತಲ್ಲ

ತಾಯಿಬೇರೊಣಗೊಣಗಿ ಮಣ್ಣಾಗುತಿದ್ದರೂ

ಗೋಳಿನಲಿ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಗೊಣಗುತಿಲ್ಲ

ನೋವುಗಳನೆಂದೆಂದೂ ತೋಡಿಕೊಳಲಿಲ್ಲ 

ತಾಳ್ಮೆಯಾ ಗುಟ್ಟೆನಗೆ ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ

ನಿನ್ನೆದುರು ನಾನಿಂದು ಬಂದು ನಿಂತಿಹ ಕ್ಷಣದಿ

ಭಾವಸುಮಗಳು ಹೀಗೆ ಚೆಲ್ಲಾಡಿತಲ್ಲ

ಇದಕಿಂತ ಬೇರೊಂದೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ಡಿ.ನಂಜುಂಡ

21/09/2015