ಮಂಥನ

ಅಸ್ತಿನಾಸ್ತಿಗಳೆಂಬ ದ್ವಂದ್ವಗಳನೊಡೆದೊಡೆದು

ಅಸ್ತಿತ್ವಪರಮಾಣುಕಣವೊಂದನುಳಿಸಿ

ಆ ತತ್ತ್ವಭಾವಪರಿಪೂರ್ಣವಿಸ್ತಾರದಲಿ

ನಿರಪೇಕ್ಷವಾಗುಳಿಯೆ ಸಾಪೇಕ್ಷವಳಿಸಿ

ಕಣ್ಣೆರಡು ಕಂಡದ್ದು ಕಿವಿಯೆರಡು ಕೇಳಿದ್ದು

ಮೂಗು ತಾನಾಘ್ರಾಣಿಸುದುದೆಲ್ಲವನ್ನು

ಅಸ್ತಿತ್ತ್ವದಾ ಸ್ಪರ್ಶದನುಭಾವವೆಂದರಿತು

ನಾಲಗೆಯು ಹೇಳಿದುದು ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು

ಅದು ಸತ್ಯವಿದು ಮಿಥ್ಯವೆಂಬ ತೀರ್ಮಾನಗಳು

ಭಾವದಲ್ಲಿರುವರೆಗು ಅದು ಜ್ಞಾನವಲ್ಲ

ತೀರ್ಮಾನರಾಹಿತ್ಯ ಸ್ಥಿತಿಯ ತಲುಪಿದ ಕ್ಷಣದಿ

ಭೂತಭವ್ಯಗಳೆಂಬ ಕಾಲಗಳೆ ಇಲ್ಲ

ಭೂತಭವ್ಯಗಳಿರದೆ ಸಾಪೇಕ್ಷವೇ ಇಲ್ಲ

ಕಾಲವುರುಳದೆ ಭಾವಕಸ್ತಿತ್ವವಿಲ್ಲ

ಭಾವವಿರದಾ ಕಾಲ ತಾ ದೀರ್ಘವಾಗುಳಿದು

ತನ್ನೊಳಗೆ ಸ್ಥಿರವಾಗೆ ನಿರಪೇಕ್ಷವೆಲ್ಲ

ಯಾವುದನು ತಿಳಿದಾಗ ತಿಳಿದವನು ತಿಳುವಳಿಕೆ-

ಯಲ್ಲಿಯೇ ಸೇರಿದಂತಾಗಲದು ನಿತ್ಯ

ಆ ವರ್ತಮಾನವೇ ಜಗದಗಲ ವ್ಯಾಪಿಸಿಹ

ಮತಿಗೆ ನಿಲುಕದ ಗಹನದಸ್ತಿತ್ವತತ್ತ್ವ

ಡಿ.ನಂಜುಂಡ

19/01/2018