ಕತ್ತಲೆಯ ಕಳೆವ ಕಾಗೆ!

ಎಲೆ ಕರಿಯ ಕಾಗೆ! ಕರಮುಗಿವೆ ನಿನಗೆ

ಅರಿವೊಂದ ನೀಡು ಬಾ ಎನಗೆ

ಕತ್ತಲೆಯ ಹೀರಿ ಬೆಳಕ ಬಳಿ ಕರೆದು

ಮಲಗಿದವನೆಬ್ಬಿಸುವ ಹಾಗೆ

ಎದೆಯೊಳಗೆ ಹಬ್ಬಿ ತನುಮನವ ತಬ್ಬಿ

ಮೆರೆಯುತಿರೆ ನಿದಿರೆಯಾ ತಮವು

‘ಕಾ’ಯೆಂದು ಕೂಗಿ ಎಚ್ಚರಿಸಿ ನನ್ನ

ತೋರುತಿರೆ ಹಗಲ-ನೀನೆ ಗುರುವು

ಒಲೆಯ ಮೇಲೆಸರ ಗಡಿಗೆಯನು ಇರಿಸಿ

ಬಾಗುತಿರೆ ನನ್ನೊಳಗ ಬುದ್ಧಿ

ಮನೆಯ ಮೇಲೆರಗಿ ನೆಂಟರನು ಕರೆದು

ತಿಳಿಸುತಿಹೆ ಬರುವಿಕೆಯ ಸುದ್ದಿ

ನೀನಿರದ ಊರ ಹೆಸರೊಂದ ಹೇಳು

ಇದ್ದರದೆ ಬುವಿಗಿಳಿದ ನರಕ

ಪರಿಸರದ ಮಲಿನವೆಲ್ಲವನು ಕಳೆವ

ನೀನಿರಲು ಅದೆ ನಮಗೆ ನಾಕ

ನಿನ್ನೊಳಗ ಭಾವಪೂರ್ಣತೆಯ ದನಿಯು

ಎನ್ನದೆಯ ಸೋಕೆ ನಾ ಧನ್ಯ

ನೀನಿತ್ತ ವರಕೆ ವರ್ಣಗಳು ಚಲಿಸೆ

ನಾನೊಬ್ಬ ಸರ್ವಸಾಮಾನ್ಯ

ಡಿ.ನಂಜುಂಡ

14/06/2014