ಕವಿಯುಲಿಗೆ ಕಾವಿಟ್ಟ ದಿವ್ಯಪಕ್ಷಿ

ಕರಿಯ ಸುಂದರ ಕಾಗೆ! ಯಾರಿಲ್ಲ ನಿನ ಹಾಗೆ

ಗುರುವಂತೆ ಅನುದಿನವು ಅರಿವನೆರೆವೆ.

ಮರಮರವ ಸಿಂಗರಿಪ ಪರಮಮಿತ್ರರ ಕೂಡಿ

ಹಾರುತಲಿ ಆರವದಿ ಬೆಳಕ ಕರೆವೆ.

ಆ ರವಿಯು ಕರಗಿಸಿದ ಪರಿತ್ಯಕ್ತ ವರ್ಣವನು

ಕರುಣೆಯಿಂದಲಿ ಹೀರಿ ನೀ ಧರಿಸುವೆ.

ಮರಣ ಹೊಂದಿದ ದೇಹ ನಾರುತಿರೆ ದಾರಿಯಲಿ

ಕರೆದು ಕುಲಬಾಂಧವರ ಸಂಸ್ಕರಿಸುವೆ.

ಗುಡಿಯ ಶಿಖರವೆ ಇರಲಿ ಗುಡಿಸಿಲಿನ ಸೂರಿರಲಿ

ಒಡಲೊಳಗೆ ಎರಡೆರಡು ಎಣಿಕೆಯಿಲ್ಲ;

ಅಡಿಯಿಡುತ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ನೋಡಿ ಸಮದೃಷ್ಟಿಯಲಿ

ಬಡವ ಬಲ್ಲಿದರೆಂಬ ಭೇದ ತೊರೆವೆ.

ಕವಿಯುಲಿಗೆ ಕಾವಿಟ್ಟ ದಿವ್ಯಪಕ್ಷಿಯು ನೀನು

ಭವದೊಳಗೆ ನಿನಗಿಂತ ಭವ್ಯರಿಲ್ಲ.

ಸಾವನಪ್ಪಿದ ಜನರು ಭಾವರೂಪವ ತಳೆದು

ಅವತರಿಸಿ ನಿನ್ನೊಳಗೆ ನಿಲುವರೆಲ್ಲ!

ಡಿ.ನಂಜುಂಡ

16/11/13