ಅರಿವಿನೆಡೆಗೆ ಚಲಿಸೆನ್ನ ಮನವೆ!

ಓಡುತಿಹೆ ಎಲೆ ಮನವೆ! ಗೊತ್ತು ಗುರಿಯಿಲ್ಲದೆಯೆ

ಕೇಳೆನ್ನ ನುಡಿಯೊಂದ ಇತ್ತ ಬಾ.

ಬಾನಿನಲಿ ತೇಲುತಿರೆ ಮರೆಯದಿರು ಭೂಮಿಯನು

ಇಳೆಗಿಳಿದು ಮಳೆಯಾಗಿ ಮತ್ತೆ ಬಾ.

ಗಮನವನು ಇಟ್ಟೊಡನೆ ಕುಳಿತಲ್ಲೆ ನೀನಿರುವೆ

ತಪ್ಪಿದೊಡೆ ಓಡುತಿಹೆ ಬಾನಿನೆಡೆಗೆ.

ವ್ಯೋಮದಲೆ ತೇಲಾಡಿ ಜೊಳ್ಳಾಗದಿರು ಮನವೆ!

ಘನವಾಗಿ ತಲೆಬಾಗು ಇಳೆಯ ಕಡೆಗೆ.

ಕಣಕಣವು ನೀರಾಗಿ ಸುರಿಯುತಿರು ಇಳೆಯಲ್ಲಿ

ಎದೆತುಂಬಿ ಹೊನಲಾಗು ಭಾವದೆಡೆಗೆ.

ಹೃದಯವೇ ಇಳೆಯೆಂಬ ತಿಳಿವನ್ನು ನೀನ್ ತಳೆದು

ಹರಿವಾಗು ಎಲೆ ಮನವೆ! ಒಲವಿನೆಡೆಗೆ.

ಒಲವಿನಲಿ ನೆಲೆಯಾಗಿ ಸಮರಸದ ಹರಿವಾಗಿ

ಕುಳಿತಲ್ಲೆ ಓಡಿಬಿಡು ಅರಿವಿನೆಡೆಗೆ.

ವ್ಯೋಮದಲಿ ವ್ಯಾಪಿಸುತ ವಿಶ್ವಾತ್ಮನರಿವಾಗು

ಹೃದಯವೇ ಹರಿಯುವುದು ನಿನ್ನ ಕಡೆಗೆ.

ಇರುವೆ ನೋಡಿ ಕಲಿವೆ

ಇರುವೆ! ನೀನೆ ಗುರುವು ನನಗೆ

ಕಲಿಸು ಶ್ರದ್ಧೆ- ಪಾಠವ.

ಸರದಿಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು

ಕಾಳು ತರುವ ವಿದ್ಯೆಯ

ಗಮನವಿಟ್ಟು ದುಡಿಮೆಮಾಡಿ  

ನೀನು ಅನ್ನ ಗಳಿಸುವೆ.

ನಿನ್ನ ಕಂಡು ನಾನೂ ಕೂಡ

ಪಾಠವನ್ನು ಕಲಿಯುವೆ.

ಕಾಳು ಇರುವ ದಾರಿಯನ್ನು

ನೀನೇ ಕಂಡು ಹಿಡಿಯುವೆ.

ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ ಜಾಣನಾಗಿ

ನಾನೂ ಕಾಳು ಗಳಿಸುವೆ.

ನಿನ್ನ ನೋಡಿ ದುಡಿಮೆ ಮಾಡಿ

ನಾನು ಬಾಳ್ವೆ ಮಾಡುವೆ.

ದುಡಿದು ತಿಂದು ದಾನ ಮಾಡಿ

ನಾಳೆಗಾಗಿ ಉಳಿಸುವೆ.

ಅನಿರ್ಬಂಧಿತ ಪ್ರೇಮ

ಬಂಧವಿಲ್ಲದ ಪ್ರೇಮ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವ್ಯಾಪಿಸಿದೆ

ನಿರ್ಬಂಧವಾಗಲದು ಸಂಕುಚಿಸಿದೆ.

ಅನಿರ್ಬಂಧಪ್ರೇಮವದೆ ನಿರವದ್ಯಶಾಶ್ವತವು

ಎಲ್ಲೆಲ್ಲು ಸಮನಾಗಿ ವಿಸ್ತರಿಸಿದೆ.

ಪ್ರತಿಫಲದ ಆಸೆಯಲಿ ಪ್ರೇಮಿಸುವ ನಾವುಗಳು

ಸುಖದುಃಖಪಾಶದಲಿ ಸಿಲುಕಿರುವೆವು.

ಫಲವ ಬಯಸದ ಪ್ರೇಮ ಹೃದಯದಲಿ ನೆಲೆಯಾಗೆ

ನಿತ್ಯವಾಗುವುದೆಮಗೆ ಮುಕ್ತಿಪದವು.

ಬಂಧವಿಲ್ಲದ ಪ್ರೇಮ ನಿತ್ಯವಾಗಲು ನಮಗೆ

ಸಚ್ಛಿದಾನಂದವದು-ಬ್ರಹ್ಮಪದವು.

ನಿರ್ಬಂಧವಾದೊಡನೆ ಕಾಮಾದಿಬಂಧನದಿ

ಕ್ಷಣಿಕವಾಗುವುದದೇ-ಮೋಹಪದವು.