ಕೆಸರು ತುಂಬಿದ ಮನದಲ್ಲೊಂದು ಕಮಲ

ಕೆಸರು ತುಂಬಿದಾ ನನ್ನಯ ಮನದಲಿ
ತಾವರೆ ಬಂದು ಕುಳಿತಿರಲು..
ಬಸಿರಲಿ ತನ್ನನು ಹೊತ್ತ ತಾಯಿಗೆ
ನಮಿಸಲು ಬಂದನು ಆ ಬೊಮ್ಮ ||

ತಾಯಿಯ ಕರುಳಿನ ಕೂಗನು ಆಲಿಸಿ
ಬೊಮ್ಮನ ಮನಸು ನೀರಾಗಿ..
ಮಾಯಾಪುರಿಗೆ ಈಜುತ ಬಂದನು
ತನ್ನಯ ಮಗನ ಜೊತೆಯಾಗಿ ||

ಕಾಮನು ಬಂದನು ರತಿಯೂ ಬಂದಳು
ಕೆಸರು ತುಂಬಿದಾ ನನ್ನಯ ಮತಿಗೆ..
ಸಾಮವೇದದಾ ಸ್ವರಗಳನುಲಿಯಿತ
ಋಷಿಗಳು ಬಂದರು ಆ ಪುರಿಗೆ ||

ಶಿವನ ತಪವನು ಕಾಮನು ಕೆಡಿಸಿ
ಗಿರಿಜೆಯ ಜೊತೆಯಲಿ ಕರೆತಂದ..
ಪುರದಲಿ ತಳಿರಿನ ತೋರಣ ಕಟ್ಟಿ
ಕರೆದೆನು ನಾನು ಶಿವನನ್ನು ||

ನಾನೇ ಶಿವನು ಶಿವನೇ ನಾನು
ಎನ್ನಲು ಮನವು ತಿಳಿಯಾಗಿ..
ಶಿವೆಯನು ಕರೆದು ಕಮಲವನಿತ್ತು
ಕವನವ ಬರೆದೆನು ನಾನಾಗ ||